nowrun
Özel Kullanıcı
Mesaj Sayısı : 556
Para : 93805
Rep : 0
Kayıt tarihi : 09/06/13
 |  Konu: 1.Hz. Muhammed’in Doğduğu Çevreyi Tanıyalım Ptsi Tem. 29, 2013 4:13 am | |
| [b style="line-height: 15px; text-align: justify;"] Peygamberimizin Doğduğu Ortam[/b] v Kabe, Araplar için kutsal bir yapıydı. Bu bakımdan Mekke, yöre halkı için önemli bir şehirdi. v Arabistan'ın büyük bir bölümü çöllerle kaplı idi. Mekke, dağlarla çevrili bir vadi üzerine kurulmuştu. Toprakları tarıma çok elverişli olmadığı için tarımla uğraşan azdı. Bu yüzden bu şehirde ticaret ve kervancılık ön plândaydı. Mekke halkının bir kısmı da hayvancılıkla uğraşırdı. Mekke ve çevresine büyük panayırlar kurulurdu. Bu panayırlar gerek Mekke ve çevresi, gerekse ticaret için oraya gelen insanlar tarafından ziyaret edilirdi. Bu panayırlara bölgenin değişik yerlerinden şairler, şarkıcılar toplanırdı. Herkes yeteneklerini buralarda sergilerdi. v Bölge insanları kabileler hâlinde yaşardı. Kabileler arasında sürekli anlaşmazlıklar olurdu. Güçlü kabileler zayıfları ezerdi. Kabilede kişilerin işlediği suç tüm kabileyi bağlardı. Kabile bireylerinden birine başka kabilelerden bir saldırı gelirse, bu saldırı tüm kabileye yapılmış sayılır ve o saldırganın kabilesinin hepsi suçlu kabul edilirdi. Bu ise aralarının açılmasına hatta çatışmalara yol açardı. Bu yüzden kan davaları yaygınlaşmıştı. v Bu bölgede sosyal yaşamı güçlüler yönlendiriyordu. Böyle bir toplumda ayakta durabilmek ve saygın olabilmek için zengin olmak veya güçlü bir kabilenin üyesi olmak gerekiyordu. Zayıfların, kadınların, kölelerin hakkı gözetilmezdi. Ailede kız çocukları hor görülürdü.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.s.) Arap yarımadasının Hicaz bölgesinde, Mekke şehrinde doğdu. O'nun hayâtını ve insanlık târihinde yaptığı büyük inkılâbı kavrayabilmek için, yaşadığı asırda Arabistan'ın genel durumunun ve Arapların yaşayışlarının, ana hatları ile de olsa, bilinmesinde fayda vardır.
İslâmiyet'ten önce Araplar, henüz millet hâline gelemedikleri için; kabîleler hâlinde yaşıyorlardı. Her kabîle, diğerlerinden ayrı bir devlet gibiydi. Kabîle başkanına "Şeyh" deniyordu. Hicaz ve Yemen bölgelerinde bazı şehirler kurulmuşsa da, genellikle çöllerde çadır ve göçebe hayâtı geçiriyorlardı. Hicaz bölgesinde üç önemli şehir, Mekke, Yesrib (Medine) ve Tâif'ti.
Kabîleler arasında kan davası ve sınır anlaşmazlıkları gibi sebepler yüzünden savaş eksik olmazdı. Yalnızca yılın dört ayında (Muharrem, Recep, Zilka'de ve Zilhicce aylarında) savaşmazlardı. Bu aylara "haram aylar” denir. Bu aylarda, bütün kabîleler güvenlik içinde seyâhat edebildikleri için, genellikle büyük panayırlar bu aylarda kurulurdu. Mekke'nin hâkimi, Kâbe ve civârındaki putların koruyucusu oldukları için Kureyş kabîlesi, diğer bütün kabîlelerden saygı görürdü. Bu sebeple Kureyşliler, senenin her mevsiminde diledikleri yere seyâhat edebiliyorlardı.
Hicaz bölgesindeki panayırların en önemlileri, Mekke civârında kurulmakta olan Ukaz, Mecenne ve Zülmecaz panayırlarıydı. Bu panayırlara ülkenin dört bir yanından akın akın gelenler arasında satıcılar, şâirler, hatipler, falcılar ve çeşitli dinlere mensup kimseler de bulunuyordu. Tâif'le Nahle arasında kurulmakta olan Ukaz panayırında, şiir yarışmaları yapılır; beğenilip derece alan şiirler, Kâbe'nin duvarlarına asılırdı.
Müslümanlıktan önce, Arapların çoğunluğu putperestti. Yapmış oldukları bir takım heykellere ilâh diye tapıyorlardı. En önemli putlar, Hubel, Lât, Menât, Uzzâ, Vedd, Suva', Yeğûs, Yeûk ve Nesr adlarını taşıyanlardı. Mekke'de Kâbe ve civârına 360 kadar put yerleştirilmişti. Her kâbîlenin ayrı bir putu, her putun özel bir ziyâret günü vardı. Böylece yılın her gününde putlarını ziyârete gelenlerle dolup taşan Mekke, bir ticâret merkezi olduğu kadar, putperestliğin de merkezi hâline gelmiş bulunuyordu.
Arabistan'da putperestlerden başka, Mûsevî, Hıristiyan, Mecusî (ateşe tapan) ve Sâbiî dinlerine mensup kimseler de vardı. Bunlardan başka, çok az sayıda, Hz. İbrahim'in tebliğinden o devre ulaşan dinî esasları benimsemiş tek Tanrı inancında olan "Hanîf"ler vardı. Nevfel oğlu Varaka, Cahş oğlu Abdullah, Huveyris oğlu Osman ve Sâide oğlu Kuss bunlardandı.
İslâmiyetten önce Araplar arasında okuyup yazma bilenlerin sayısı son derece azdı. Cömertlik, konukseverlik, sözde durma, düşmanları bile olsa kendilerine sığınanları koruma, cesâret.. gibi bazı iyi özellikleri yanında, soygunculuk, faizcilik, zenginleri üstün, fakirleri hor görme, içki ve kumar düşkünlüğü, kabilecilik gayreti ile kan dökme gibi son derece çirkin âdetleri de vardı. Özellikle köle ve kadınlara hiç değer vermezlerdi. Kadınlar, ölen kocasından, babasından ve diğer yakınlarından mirâs alamadıkları gibi, kendileri mirâs malları arasında, mirâsçılara kalırdı. Erkekler istedikleri kadar kadınla evlenebilirlerdi. Bazı kimseler kız çocuklarını diri diri kumlara gömecek derecede vahşet göstermişlerdi.
İslâmiyetin doğuşu sırasında yalnız Araplar ve Arabistan değil, bütün dünya, haksızlık, sefâhat ve cehâletin karanlığı içindeydi. Maddî ve rûhî sıkıntılar içinde bunalmış olan insanlık, bir önder, bir kurtarıcı beklemekteydi.
| |
|
